چرا اینترنت جایزه صلح نوبل را نبرد؟

اگه یادتون باشه یه مطلب گذاشتم با عنوان اینترنت نامزد نوبل صلح ۲۰۱۰ شد که استقبال خیلی زیادی ازش کردین(این رو از بحث ها و مشارکت هاتون در قسمت نظرات میگم)

راستش دقیقا نمیدونم چرا دارم دنباله اون مطلب رو برای کسانی که علاقه ندارن مینویسم ولی مینویسم برای نوشتن...

خبر ساده است : آقای Liu Xiaobo از چین به خاطر تلاش های دراز مدت و بدون خشونت خود جهت حقوق بنیادی بشر در چین برنده این جایزه شدند.و این یعنی اینترنت برنده این جایزه نشد.

مجله دیجیتال OWNI در مطلبی به تحلیل این موضوع پرداخته که علاقه مندان در ادامه مطلب میتوانند ترجمه آنرا بخوانند.

تذکر : این مطلب صرفا ترجمه یک مقاله اینترنتی است و کرمانشاه IT نظرات و عقاید منتشر شده در آن را لزوما قبول یا رد نمیکند.

بیانیه مربوط به نامزدی اینترنت اولین بار در نوامبر سال گذشته منتشر شد و Riccardo Luna سردبیر نشریه Wired شعبه ایتالیا منبع الهام خود را به اصطلاح انقلاب توییتر در ایران،که هزاران معترض به انتخابات سال 2009 به خیابانهای تهران آمدند و مکان خود را با این سایت میکروبلاگینگ به بقیه اطلاع دادند، اعلام کرد.

پیشنهاد آنها توسط تعدادی از چهره های شاخص، مانند Nicolas Negroponte  و برنده ایرانی صلح نوبل شیرین عبادی، پشتیبانی و حمایت شد.هرچند که بعضی عناصر نامطلوب مانند Giorgio Armani, Vodafone, Citroen و Microsoft هم به آنها پیوستند.

حالا،چرا آنها باید بخواهند در چنین ابتکاری همکاری کنند؟

من قصد ندارم پاکی پاسخ های اجتماعی اشخاص حقوقی را زیر سوال ببرم،اما لحن کلام شبیه یک استراتژی بازاریابی بود و نه یک کمپین که به قصد ارج نهادن به فعالیت های صلح آمیز.

نمایش در استودیو Piccolo Teatro در شهر میلان اجرا شد. Riccardo Luna زیر نور پروژکتور و در حالی که محکم میکروفون را به دست گرفته بود در کنار David Rowan سردبیر نشریه Wired شعبه بریتانیا که نسخه انگلیسی بیانیه را آورده بود متن زیر را خواند :

{متن فارسی دقیقا ترجمه خود گروه میباشد که از سایت ایشان دانلود شده است}

سرانجام دریافتیم که اینترنت فقط یک شبکه کامپیوتری نیست،بلکه بافت گسترده ایست بین انسانها.

مردها و زنها در هر وسعت فکری و نظری،از طریق بزرگترین ایستگاه ارتباطی که تا بحال انسانیت به خود دیده،در ارتباط میباشند.

فرهنگ و شناخت دیجیتالی پایه ای برای یک تمدن نو به وجود آورده است.

این تمدن نو از طریق ارتباطات در حال به وجود آوردن منطق گفتگو،تطبیق و همدردی میباشد.

استقبال،استمتاع،مبادله و اشتراک باعث نمو و رشد دمکراسی میباشد، و مثل همیشه روبرویی با دیگران موثرترین پادزهر در مقابل جنگ و تنفر است.

برای همین اینترنت وسیله ای ایست برای صلح

برای همین هر یک از ما میتوانیم بذری ضد خشونت و تجاوز باشیم.

با این وصف شبکه لایق جایزه نوبل صلح میباشد و تک تک ما در این جایزه سهیم خواهیم بود.

کمپین توسط 160 نماینده مجلس ایتالیا تصویب شد.به عنوان یک ایتالیایی باید اعتراف کنم که یک سوال در ذهن ایجاد میشود: آیا اینان همان نمایندگانی نیستند که قانون محدود کننده را تصویب کردند؟ همان قانونی که باعث ایجاد چندین سد سانسور کننده روی وبلاگ ها شد.آیا این به نوعی طعنه آمیز نیست که درخواست توسط کشوری ارسال شده که کاهش شدید تحقیق و آموزش داشته است؟شاید جالب باشد که یک عدهچاپلوس هم تنها "سیلویو"ی جهان را هم برای این جایزه پیشنهاد کرده اند.{منظور سیلویو برلوسکنی است}

مسلما ما سعی میکنیم چیزها را عوض کنیم (با وجود کمبود ایده ها) ولی آیا یک کمپین نوبل که دارد تجاری عمل میکند محل مناسبی برای شروع است؟ به خصوص اینکه توسط شرکت هایی برگزار میشود که علاقه اشان الزاما آزادی اطلاعات نیست چه برسد به صلح.اولین ورود Armani به پلتفرم های وب به ذهن می آید.اولین کارش شکایت از یک وبلاگ نویس شاخص برای تصاحب دامنه armani.it و استفاده تجاری از آن بود.البته این بهترین مورد ادب اینترنتی نیست که بتوان مثال زد.

بسیاری از حضور سایت های غیراخلاقی،سوء استفاده های غیراخلاقی از کودکان و سایت های ترویج دهنده خشونت به عنوان دلیلی برای حمایت نکردن از این نامزدی استفاده میکنند.اخیرا  نکته جالبی Jullian Baggini در وبسایت BBC مطرح کرد که اگر در نظر بگیریم اینترنت دارای یک تاثیر سیستماتیک روی طرز فکر و ارتباط ما است،میشود اثبات کرد که "سیستمهای خوب واقعا میتوانند رفتارهای بهتر را ترویج کنند".از طرف دیگر آزمایش های فرمانبرداری مشهور Stanley Milgram نشان میدهد افراد هنگامی که نمیتوانند طرف مقابل را ببینند بسیار بیشتر مایل هستند به فرد دیگر درد را تحمیل کنند،حتی اگر فریاد ناراحتیشان قابل شنیدن باشد.به عنوان نمونه به خشونت و تجاوزی که در رشته کامنت ها وجود دارد فکر کنید(هرکس فقط نظر خود را قبول دارد). بر اساس نظر نویسنده Evgeny Morozov  "چه برای ردیابی بلاگرهای بی قانون باشد،چه برای پخش نظرات و تبلیغات خود،چه برای راه انداختن حمله سایبری،دولت های استبدادی به عنوان کاربران بسیار فعالی در وب ظاهر شده اند".این خطرناک است که ما در اروپا با قانون هایی مثل Hadopi یا Lodo Alfano در ایتالیا یا Digital Economy Bill در بریتانیا زندگی میکنی.

Morozov همچنین اضافه میکند : "آیا ما هرگز ممکن است به مسلسل جایزه صلح نوبل بدهیم فقط به خاطر اینکه نیروهای حافظ صلح سازمان ملل از آن استفاده میکنند؟ "

منتقدین همچنین میگویند :"چرا جایزه را به کبوترهای نامه بر ندهیم؟" و خب واقعا آنها در سالهای قبل تلاش بی مزد زیادی برای بهبود ارتباطات کرده اند!!

بر اساس گفته های نامزدکنان ، اینترنت باید جایزه را به خاطر اهمیتش در ترویج همکاری،دموکراسی و تفاهم مشترک بین فرهنگ های مختلف برنده میشد.درواقع عبارت استفاده شده در این متن اینست که "اینترنت اولین سلاح ساختن جمعی است"{Mass Construction در مقابل Mass Destruction به معنی کشتار جمعی}،شعاری که بر اساس منابع، اولین بار توسط تنها کارمند زن مجله Wired که زیاد کارکرده و کم حقوق گرفته بود اختراع شد.

منظور من را اشتباه برداشت نکنید.من قبول دارم که انگیزه ها شریف است. به طور کلی من اظهار میکنم که نقطه ضعف اصلی این کمپین ترویج آن توسط شرکت هایی است که آنچنان به آزادی های فردی اهمیت نمیدهند.این باعث میشود تلاش خودخواهانه و شدیدا گمراه شود.اساسا این چیزی بجز یک حیله نیست.من میدانم،من برای Wired کار کرده ام.

در کنار این،تک تک کاربران حرفه ای Wired با این ابتکار مخالفند و این قابل توجه است.چرا چنین است؟

به هر حال بر اساس اعلام نشریه Sun در ونکوور اینترنت از لیست حذف شده است.مسلما در بین 237 کاندیدا اینترنت نمیتوانست بهترین شود،مخصوصا اگر موارد محبوبی مثل صدای دموکراتیک برمه ، دادگاه ویژه صلح سیرا لئون،فعال حقوق بشر افغان Sima Simar وبرنده جایزه ، مخالف چینی،  Lui Xiabao را هم درنظر بگیرید.

منبع مقاله: OWNI

منبع عکس: I4P