چهارشنبه سوری

در ایران باستان هفت روز هفته نداشتیم . در ایران کهن هر یک از سی روز ماه ، نامی‌ ویژه دارد ، که نام فرشتگان است . شنبه و یکشنبه و... بعد از تسلط اعراب به فرهنگ ایران وارد شد . بنابراین اینکه ما شب چهارشنبه ای را جشن بگیریم ( چون چهارشنبه در فرهنگ عرب روز نحس هفته بوده ) خودش گویای این هست که چهارشنبه سوری بعد از اسلام در ایران مرسوم شد . . .

"برای ما سال ۳۶۰ روز بوده با ۵ روز اضافه ( یا هر چهار سال ۶ روز اضافه ) . ما در این پنج روز آتش روشن می‌کردیم تا روح نیاکانمان را به خانه هایمان دعوت کنیم." 

بنابراین ، این آتش چهارشنبه سوری بازمانده آن آتش افروزی ۵ روز آخر سال در ایران باستان است و زرتشتیان به احتمال زیاد برای اینکه این سنت از بین نرود ، نحسی چهارشنبه را بهانه کردند و این جشن را با اعتقاد اعراب منطبق کردند و شد چهارشنبه سوری."

بخش کردن ماه به چهار هفته در ایران،پس از ظهور اسلام است و شنبه و یک شنبه و دوشنبه و........نامیدن روز های هفته از زمان رواج آن . شنبه واژه ای سامی‌و درآمده به زبان فارسی و در اصل "شنبد" بوده است. "سور "در زبان و ادبیات فارسی و برخی گویش های ایرانی به معنای "جشن"،"مهمانی"و "سرخ" آمده است

برگرفته از سخنرانی های دکتر کوروش نیکنام ( پژوهشگر فرهنگ ایران باستان )