گوش دادن یکی از مهارتهای مهم مراحل اولیه رشد است. پژوهشگران نشان دادهاند که بطور متوسط 45% از وقت ارتباط صرف گوش دادن، 30% صرف صحبت کردن، 16% صرف خواندن و 9% صرف نوشتن میشود.
گوش دادن چیست؟
آن جنبة گوش دادن که در تعامل میانفردی مورد نظر ما میباشد، فرآیند معنایابی گفتار دیگران در ذهن ما است. به بیانی دقیقتر باید بگوییم گوش دادن عبارت است از فرآیند آموخته شده و پیچیده حس کردن، تفسیر، ارزیابی، ذخیرهسازی و پاسخدهی به پیامهای شفایی.
در این گونه تعاریف بین شنیدن و گوش دادن تمایز گذارده میشود، زیرا شنیدن را فعالیتی جسمی و گوش دادن را فرآیندی ذهنی میدانند. ما با گوشهای خود میشنویم اما با مغزمان گوش میدهیم. بنابراین شنیدن نیازی به یادگیری ندارد، چراکه دستگاه شنیداری ما اتوماتیک در اثر برخورد اصوات ، تحریک شده و احساس شنیدن اتفاق میافتد، اما تا اصوات وارده را رمزگردانی نکنیم و به آن توجه نداشته باشیم، ادراک نخواهد شد.
کارکردهای گوش دادن
مهارت گوشدادن کارکردهایی دارد که به بافتی که تعامل در آن صورت میگیرد، بستگی دارد و عبارتند از:
1- تمرکز بر پیامهای دیگران،
2- دستیابی به برداشتی کامل و دقیق در مورد منظور دیگران،
3- ابراز علاقه، نگرانی و توجه،
4- تشویق طرف مقابل به ابراز کامل، آزادانه و صادقانة مسایل،
5- اتخاذ رویکرد دیگری مدار در حین تعامل.