سلام.امروز ۲۵ مهر ماه هستش.یعنی ۹ روز از جشن مهرگان ما ایرانی ها گذشته.البته من روز جشن رو میدونستم اما فرصت نشد تو وبلاگ بزنم.حالا گذشته ! ولی خوبه که درباره اش بدونیم.حالا هم پساپس (به جای پیشاپیش) به همه تبریک میگم.
در ادامه مطلب درباره جشن های ایرانی میخونین.
ویژگیهای عمومی جشنهای ایرانی
بررسی جشنهای ایرانی و زمان برگزاری آنها نشاندهنده ویژگیهایی مشترک در میان همه آنهاست. نخست اینکه تقریباً همگی در پیوند با پدیدههای طبیعی و کیهانی و اقلیمی هستند و به همین دلیل کوشش شده است تا زمان برگزاری آنها هر چه بیشتر با تقویم طبیعی منطبق باشد.
دوم اینکه تقریباً هیچکدام برگرفته از دستورهای دینی نیستند. با اینکه همواره پیروان ادیان گوناگون تلاش کردهاند که برخی از آنها را مراسم دینی خود معرفی کنند؛ اما نمیتوان آنها را متعلق به هیچ دینی دانست.
سومین ویژگی گردهماییها و مراسم ایرانی در این است که با سرور و شادی همراه هستند و غم و اشک و گریه در آنها جایی ندارد. حتی مراسم عید «بـمـو» در میان مانویان که اتفاقاً همزمان با روز جانباختن مانی بوده، همراه با سرود و شادی برگزار میشده است.
چهارمین ویژگی جشنها و مراسم ایرانی در احترام و پاسداشت همه مظاهر طبیعت است. در هیچکدام آیینهای ایرانی اثری از خشونت و بدرفتاری نسبت به گیاهان و حیوانات دیده نمیشود. بلکه حتی با آیینهایی همراه است که به انگیزه پاکیزگی و پاسداری از محیط زیست برگزار میشود. بگذریم از اینکه امروزه، روز سیزدهبدر، براستی روز سوگ طبیعت و تخریب و تباهی و آلودگی آن شده است. بر این باورم که برای ایزد بانوی زمین، روز سیزدهبدر غمانگیزترین روزهای سال است.
ویژگی پنجم، پیوند ناگسستنی جشنهای ایرانی با آتش است. حتی اگر آن جشن پیوند چندانی با آتش نداشته باشد، اما عموماً اخگری کوچک به آن رسمیت و تقدسی بیشتر میبخشد.
ششمین ویژگی عمومی جشنها و مراسم ایرانی چنین است که با زادروز یا سالمرگ کسی در پیوند نیست و آنگونه که از متون کهن همچون شاهنامه بر میآید، برای ایرانیان زادروز کسی اهمیتی فراوان نداشته و به ندرت آنرا ثبت میکردهاند؛ چرا که هر کسی در روزی زایش یافته و در روزی در میگذرد. آنچه برای ایرانیان با ارزش بوده و آنرا ثبت کرده و گاه جشن میگرفتهاند، «انجام کاری بزرگ» بوده است که نمونههای آنرا در شاهنامه فردوسی میبینیم. میدانیم که فردوسی نیز تنها به ثبت زمانِ پایانِ کار بزرگ خود که همانا «سرایش شاهنامه» باشد، بسنده کرده و از یادآوری صریح زادروز خود خودداری کرده است.
هفتمین ویژگیهای عمومی در گستردگی مراسم است. ایرانیان جشنها و آیینهای میهنی خود را به گونهای یکپارچه و با همبستگی و همزیستی شگفتانگیزی برگزار کرده و تفاوتهای قومی و دینی و زبانی را عامل بازدارنده این یگانگی نمیدانستهاند. آیینهای ایرانی متعلق به همه ایرانیان است و همه برای نگاهبانی از آن کوشیدهاند. کسانی که با تعصبهای نابجای دینی یا قومی نقش خود در پاسداری فرهنگ ایران بیشتر از دیگران میدانند، به این همبستگی باشکوه مردمان ایرانی آسیب میزنند.
منبع:fa.wikipedia.org
مهرگان: عید جوانان و آینده سازان
روز های ماه در ایران باستان نام های خاص داشتند و ازجمله روز شانزدهم هر ماه «مهر» بود. بنابراین «روز مهر» در ماه مهر (شانزدهم)، مهمترین روز آیین های مهرگان بود. آیین های مهر (جشن های مهرگان) پس از نوروز، مهمترین عید ملی ایرانیان بوده است. نوروز با بهار و شکوفه و نوید برکت آغاز می شد و مهرگان به خاطر پایان رسیدن کار جمع آوری محصول و آغاز شش ماهه شب های طولانی تر و سرما.
«مهرگان» ویژه آیین های سپاسگزاری به درگاه خداوند [اهورامزدا] است که این همه نعمت را به انسان ارزانی داشته و نیز استفاده از این فرصت برای تحکیم دوستی ها، محبت ها و عواطف انسانی بوده است. به نظر بسیاری از مورخان، «مهرگان» آیین الزام ایرانیان به دوستی کردن و مهر ورزیدن به یکدیگر هم به شمار می آید. در گذشته، در روزهای مهرگان (4 تا 6 روز) مردم مهمانی های بزرگ برپا می کردند و پذیرایی با میوه تازه در مهرگان و میوه خشک (آجیل و خشکبار) در نوروز؛ رسم تغییرناپذیر ایرانیان از عهد باستان بوده است.
منبع: www.mehriran.ir
سلام
اگه دوست داشتی بیا با هم بنویسیم
جای شما توی جمع ما خیلی خالیه.
سحر:سلام.ممنونم.نظر لطف شماس.خوشحال میشم همکاری کنیم.
ممنون از اینکه شما این جشنهای بزرگ رو به یاد دارین.جشنهای فراموش شده.....................
سحر: ازین به بعد به یادشون بیاریم.جشن های بعدی رو هم بعدا میگم بهتون.ممنون
مطلب جالبی بود.ممنون از توضیحاتی که نوشته بودی.
جشن های ایرانی همیشه حس خوبی رو تداعی میکنن.کاش بیشتر یادمون بمونه که ایرانی هستیم
خواهش میکنم.حس خوبی داره چون بر پایه شادی و صلح و خیر خواهی هست.
ما که از وقتی چشم باز کردیم همش عزاداری دیدیم
با نظر خانم نگین موافقم!متاسفانه جشن هامون درمقابل عزا ها خیلی خیلی کمترن!
جشن ها نزدیکن
آخه مشکل اینجاست که جشنامونم عین عزاداریه دلخوشی نداره اصلا مشکل از یه جای دیگه س.............
جه جالب!!!
ممنوووووون
من اصلا معنی جشنو فراموش کردم
قبل از اینکه شما بگین ما جشنو همان روز اول در بیرون ودر کنار آتش برگزار کردیم جای شما خیلی خالی بود ما ایرانی هستسم اینو هرگز از یادمان نرود
بله توی کشور ما متاسفانه عزاداری کردن قابل قبول تره تا جشن گرفتن
ما ایرینی هستیم و با گذشته ی فرهنگی پر بار.پس بهتره که حفظشون کنیم
بچه ها لطفا از این بحث تو وبلاگ نکنید
پگاه:دوست خوبم کدوم بحثها؟
اینها که مسئله ایی نیست.اینکه آدم بگه فرهنگ اصیل ایرانی فراموش شده حرف بدیه؟
دل و جرات داشته باش.اگه کسایی که خودشون رو قشر تحصیل کرده میدونن هم از گفتن حقیقت بترسن اونوقت هیچ وقت نام دانشجو با حقیقت جویی پیوند نیمخورد..
سحر:فکر نمیکنم بچه ها چیز بدی گفته باشن! اینا نظر یه عده انسان بالغ و فهمیدس و به نظر من که هیچ مشکلی نداره.
ممنون از بچه ها که آدم دلگرم میکنن!جتلبه بدونید که آقای سارکوزی(رییس جمهور موفق فرانسه)اخیرا در سازمان ملل طی سخنرانیشون فرمودن:دنیا مدیون تمدن ایران هست!!!!!!!!!
زیباترین جمله ای هست که تا حالا شنیدم!
قدر تمدنمونو بدونیم
سحر: ان شاء الله که همه میدونن! فقط گاهی بعضی ها پیدا میشن که خیلی در بند این موارد نیستن که به نظرم این اصلا خوب نیست. کشور ادم خاکیه که بهش تعلق داره.
سحر جان لینک رو زدم ولی بلد نیستم دانلد کنم چه کار کنم.
پگاه:سحر الان آنلاین نیست دوست من.
اگه آیدی یاهو داری بیا ببینم مشکلت چیه:
p.maralani@yahoo.com
از قسمت بالای وبلاگ کنار جایی که نوشته ارتباط با ما اگر روی شکل یاهو کلیک کنی میتونی با من در تماس باشی